Κάθε άτομο, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και κατάστασης, μπορεί να γίνει ξενιστής και βιότοπος για παρασιτικούς μικροοργανισμούς. Αν και η λέξη «ξενιστής» είναι ισχυρή λέξη, γιατί είναι σκουλήκια που ζουν στο ανθρώπινο σώμα, απορροφώντας τα θρεπτικά συστατικά και την ενέργειά του, δηλητηριάζουν και βλάπτουν τον οργανισμό, προκαλώντας μια σειρά από αρνητικά συμπτώματα.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζει με τουλάχιστον έναν τύπο παρασίτου. Και γενικά, υπάρχουν περισσότερα από 70 είδη που μπορούν να επιλέξουν το ανθρώπινο σώμα ως σπίτι τους.
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα παράσιτα ζουν αποκλειστικά στα έντερα, ενώ όλοι θυμούνται τα σκουλήκια καρφίτσας - μικρά και λευκά σκουλήκια. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, τα σκουλήκια μπορούν να διεισδύσουν σε οποιοδήποτε εσωτερικό όργανο ή σύστημα, διαταράσσοντας έτσι τη λειτουργία τους, κάτι που είναι επικίνδυνο όχι μόνο για την ανθρώπινη υγεία, αλλά και για τη ζωή του.
Είναι απαραίτητο να εξεταστεί ποιοι τύποι ελμινθών υπάρχουν και ποιοι είναι πιο συνηθισμένοι. Ταυτόχρονα, μάθετε ποια συμπτώματα υποδηλώνουν την παρουσία του και ποια θεραπεία θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της νόσου με τη μικρότερη βλάβη στην υγεία;
Τύποι ελμινθών, η ταξινόμηση τους
Υπάρχουν περισσότερα από 300 είδη παρασίτων παγκοσμίως, που ανήκουν σε διαφορετικές τάξεις και ομάδες μικροοργανισμών. Στη χώρα μας απαντώνται μόλις 70 είδη και από αυτόν τον αριθμό μπορούμε να ξεχωρίσουμε 10, που απαντώνται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Τα παρασιτικά σκουλήκια μπορούν να χωριστούν σε δύο ομάδες ανάλογα με τις παρασιτικές τους ιδιότητες: εντερικά σκουλήκια και σκουλήκια ιστού.
Η πρώτη ομάδα επιλέγει το ανθρώπινο έντερο ως το σπίτι της και μπορεί να περιλαμβάνει σκουλήκια καρφίτσας, στρογγυλά σκουλήκια, λάμβλια, αγκυλόστομα, μαστίγια, μοσχαρίσιες ταινίες, χοιρινά σκουλήκια και σκουλήκια ευρυζωνικότητας.
Η ομάδα ιστών περιλαμβάνει τρεματώδεις, τριχίνες, ηπατικά φλύκταινα, εχινόκοκκους και κυψελοειδή. Μπορούν να εγκατασταθούν σε οποιοδήποτε εσωτερικό ανθρώπινο όργανο και να ζήσουν εκεί για χρόνια.
Ανάλογα με τον κύκλο ζωής των παρασίτων (καθώς και την πηγή μόλυνσης), μπορούν να χωριστούν στους ακόλουθους τύπους:
- Biohelminths – τα αυγά και οι προνύμφες αυτής της ομάδας παρασίτων ωριμάζουν σε ζωικούς οργανισμούς (αγελάδα, σκύλος, γάτα) ή έντομα (κουνούπι, μύγα). Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μολύνονται απευθείας μέσω αυτών. Και η μετάδοση από το ένα άτομο στο άλλο δεν είναι δυνατή.
- Γεωέλμινθοι – τα αυγά και οι προνύμφες αυτής της ομάδας παρασίτων ωριμάζουν αποκλειστικά στο έδαφος, δηλαδή έξω από το ανθρώπινο σώμα.
- Παράσιτα επαφής - Η μόλυνση εμφανίζεται απευθείας από ένα άρρωστο σε ένα υγιές άτομο (μέσω χειραψιών, οικιακών ειδών, κλινοσκεπασμάτων κ. λπ. ).
Ανάλογα με την κατηγορία, οι τύποι σκουληκιών χωρίζονται στις ακόλουθες ποικιλίες:
- Τα στρογγυλά παράσιτα (νηματοειδείς) έχουν διαφορετικά μεγέθη και εμφανίσεις και είναι πάντα διαφορετικού φύλου. Αυτά περιλαμβάνουν pinworms και roundworms (όπως στη φωτογραφία).
- Οι κεστόδες ή οι επίπεδες σκώληκες (ταινίες) είναι μακριά σκουλήκια που τρέφονται μέσω του δικού τους δέρματος. Αυτά περιλαμβάνουν μοσχάρι και χοιρινή ταινία (κοινές) και εχινόκοκκους (όπως στη φωτογραφία).
- Τρηματώδεις ή βδέλλες – οπισθορχίαση, σχιστοσωμίαση και ορισμένοι άλλοι τύποι παρασιτικών μικροοργανισμών.
Τα σκουλήκια ταινιών και τα φουσκώματα είναι πάντα παράσιτα, αλλά η ομάδα των στρογγυλών σκουληκιών περιλαμβάνει περισσότερα από 10. 000 είδη, μόνο μερικά από τα οποία μπορούν να ζήσουν στο ανθρώπινο σώμα.
Σύντομα χαρακτηριστικά κοινών παρασίτων
Τα σκουλήκια που εισβάλλουν στο ανθρώπινο σώμα προκαλούν μια ασθένεια που ονομάζεται εντεροβίαση. Μοιάζουν με μικρά, στρογγυλά σκουλήκια, χρώματος λευκού ή κιτρινωπού και το μέγιστο μέγεθος ενός εκατοστού.
Διεισδύουν στο ανθρώπινο σώμα και εγκαθίστανται στα έντερα. Τα ελμίνθια είναι παράσιτα επαφής, που σημαίνει ότι μπορούν να μεταδοθούν από ένα άρρωστο σε ένα υγιές άτομο. Τη νύχτα το θηλυκό σέρνεται έξω από τα έντερα και γεννά αυγά. Το κύριο σύμπτωμα αυτής της ασθένειας είναι λοιπόν ο αφόρητος κνησμός στην περιοχή του πρωκτού.
Ο κύκλος ζωής των pinworms κυμαίνεται μεταξύ 4 και 6 μηνών. Μπορούν να εξαλειφθούν μόνο όταν πεθάνει η τελευταία προνύμφη. Τα αυγά των παρασίτων έχουν εκπληκτική ζωτικότητα και μπορούν να προσαρμοστούν σε οποιεσδήποτε δυσμενείς συνθήκες.
Τα πιο κοινά παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα περιλαμβάνουν τους ακόλουθους τύπους:
- Στρογγυλά σκουλήκια (ασκαρίαση).
- Τοξοκάρα (νόσος τοξοκαρίασης).
- Whipworm (Νόσος τριχοκεφαλίτιδας).
- Τριχινέλλα (Νόσος Τριχίνωσης).
- Ταινία ή ταινία βοοειδών (Taeniarinhoz).
- Χοιρινή ταινία (ασθένειες – τανίαση, κυστικέρκωση).
Οι ιατρικές στατιστικές λένε ότι η ευρεία ταινία είναι ευρέως διαδεδομένη και προκαλεί ασθένειες όπως η διφυλλοβοθρίαση, καθώς και οι εχινόκοκκοι (εχινόκοκκοι), οι χιτώνιες της γάτας (οπισθορχίαση) και η λάμβλια γιαρδιάση.
Όλα τα παράσιτα επηρεάζουν αρνητικά τον ανθρώπινο οργανισμό κατά τη διάρκεια της ζωής τους και τα συμπτώματα της κάθε ασθένειας είναι σημαντικά διαφορετικά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η θεραπεία εξαρτάται επίσης από τον τύπο του παρασιτικού μικροοργανισμού, την ένταση της προσβολής των ελμινθών και τον αριθμό των ελμινθών που έχουν διεισδύσει στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ascaris, Toxocara
Το ανθρώπινο στρογγυλό σκουλήκι είναι ένα μεγάλο, στρογγυλό σκουλήκι με καμπύλο άκρο (σαν γάντζο). Τα μεγέθη ποικίλλουν από 50 cm έως ένα μέτρο σε μήκος και διάμετρο περίπου 6 cm.
Το μήκος των αρσενικών είναι πάντα πολύ μικρότερο από αυτό των θηλυκών. Κατά κανόνα, το μέγεθος του αρσενικού παρασίτου δεν υπερβαίνει τα 25 εκατοστά. Οι προνύμφες Ascaris είναι σχετικά μικρές. Με την ένταση της προσβολής των ελμινθών, τα στρογγυλά σκουλήκια μπορούν να πολλαπλασιαστούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, προκαλώντας τη δημιουργία μπάλες παρασίτου στα έντερα.
Το Ascaris (όπως στη φωτογραφία) ανήκει στους γεωελμίνθους. Τα αυγά μπορούν να φτάσουν από το έδαφος στο λεπτό έντερο, όπου με την πάροδο του χρόνου μεταμορφώνονται σε προνύμφες, οι οποίες, σε ευνοϊκό περιβάλλον, μπορούν να διεισδύσουν στο κυκλοφορικό σύστημα και από εκεί να ταξιδέψουν μέσω του αίματος σε όλα τα εσωτερικά όργανα - πνεύμονες, καρδιά, νεφρά, εγκεφαλικό ημισφαίρια, δέρμα, μάτια.
Όταν οι προνύμφες εγκαθίστανται στους πνεύμονες, καταστρέφουν τις κυψελίδες και εισέρχονται στους βρόγχους και στη συνέχεια, μαζί με βρογχικές εκκρίσεις, στη στοματική κοιλότητα και πίσω στα έντερα. Αυτό οδηγεί σε δευτερογενή μόλυνση. Οι ενήλικες μπορούν να γεννούν πολλές χιλιάδες αυγά την ημέρα και να ζουν στο ανθρώπινο σώμα για αρκετά χρόνια. Συμπτώματα ασκαρίασης:
- Γενική αδιαθεσία, αδυναμία.
- Αυξημένη νευρικότητα.
- Αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος.
- Δύσπνοια, μη παραγωγικός βήχας.
- Πόνος στην περιοχή του στέρνου.
Η θεραπεία της ασκαρίασης περιλαμβάνει προκαταρκτικό καθαρισμό του σώματος. ο γιατρός συνιστά τη λήψη καθαρτικών και ροφητών που βοηθούν στην απομάκρυνση των άχρηστων προϊόντων από τα παράσιτα. Στη συνέχεια συνταγογραφούνται ανθελμινθικά, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία και το βάρος του ασθενούς καθώς και την ένταση της ελμινθικής προσβολής.
Η θεραπεία των στρογγυλών σκουληκιών συνιστάται με φάρμακα που στοχεύουν στη θανάτωση τους.
Το Toxocara είναι ένα στρογγυλό παράσιτο (όπως στη φωτογραφία) που έχει κίτρινο χρώμα και φτάνει τα 10 εκατοστά σε μήκος. Η μόλυνση εμφανίζεται μέσω της επαφής με ζώα. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μπορεί να μολυνθείτε από γάτες και σκύλους.
Το θηλυκό παράσιτο μπορεί να απελευθερώσει έως και 250. 000 αυγά την ημέρα. Τα αυγά των σκουληκιών εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα μέσω της στοματικής κοιλότητας και στη συνέχεια εισέρχονται στα έντερα. Ο κύκλος ζωής τους μπορεί να συγκριθεί με τους στρογγυλούς σκώληκες. μπορούν επίσης να εισέλθουν στο κυκλοφορικό σύστημα και στη συνέχεια σε διάφορα εσωτερικά όργανα.
Στο ανθρώπινο σώμα, μια προνύμφη ελμινθών δεν μπορεί να εξελιχθεί σε ενήλικα. η ωρίμανση τους γίνεται αποκλειστικά στα έντερα των ζώων. Στο ανθρώπινο σώμα, οι προνύμφες μπορούν να ζήσουν έως και 10 χρόνια. Τα συμπτώματα της τοξοκαρίωσης ποικίλλουν πολύ και εξαρτώνται από το όργανο στο οποίο έχει φωλιάσει η προνύμφη. Τα πιο κοινά συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν:
- Μια αλλεργική αντίδραση με τη μορφή εξανθήματος, κνησμού και ερυθρότητας του δέρματος.
- Δύσπνοια, δυσκολία στην αναπνοή.
- Μη παραγωγικός βήχας.
- Ξηρός συριγμός κατά την αναπνοή.
Η οξεία μορφή της νόσου έχει πιο «παραδοσιακά» συμπτώματα, που περιλαμβάνουν αδυναμία και απάθεια, πυρετό, αυξημένη θερμοκρασία σώματος, πόνο στις αρθρώσεις και τους μύες, πονοκέφαλο και ζάλη.
Η θεραπεία της τοξοκαρίασης ξεκινά με ειοτροπική θεραπεία, η οποία δρα άμεσα στα αίτια της νόσου, δηλαδή στις προνύμφες των παρασίτων. Στη συνέχεια, συνιστώνται φάρμακα που αποκαθιστούν τη λειτουργικότητα των προσβεβλημένων οργάνων και συστημάτων.
Whipworm, Trichinella
Στην όψη, το whipworm είναι ένα λεπτό σκουλήκι, το μήκος του οποίου είναι κατά προσέγγιση 3 έως 5 εκατοστά και η διάμετρος είναι παρόμοια με μια ανθρώπινη τρίχα. Έχει ένα αιχμηρό άκρο που το στερεώνει στην εντερική επένδυση.
Ο έλμινθος μπορεί να εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα από το έδαφος και στη συνέχεια να μεταναστεύσει στα έντερα, όπου σχηματίζονται προνύμφες. Κατά κανόνα, αυτός ο τύπος παρασίτου εγκαθίσταται στην περιοχή της σκωληκοειδούς και της σκωληκοειδούς απόφυσης. Μπορεί να ζήσει στο ανθρώπινο σώμα για 3 έως 4 χρόνια.
Η ιδιαιτερότητα της μόλυνσης με αυτό το παράσιτο είναι ότι η ασθένεια μπορεί να είναι ασυμπτωματική. Ωστόσο, υπάρχουν «κλασικά» σημάδια που τις περισσότερες φορές συγχέονται με ασθένειες του αναπνευστικού - βήχας, πυρετός, ναυτία.
Το whipworm μειώνει την άμυνα του οργανισμού, με αποτέλεσμα, στο πλαίσιο της μόλυνσης του, να εμφανιστούν δευτερογενείς λοιμώξεις, οι οποίες επιδεινώνουν σημαντικά την κατάσταση του ασθενούς. Τα ακόλουθα κλινικά συμπτώματα διακρίνονται:
- Ωχρότητα του δέρματος.
- αδυναμία, ναυτία.
- Παθήσεις του πεπτικού συστήματος.
- Σύνδρομο πόνου στην περιοχή της κοιλιάς.
- Υπάρχει πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα.
- Αυξημένη ευερεθιστότητα, σπασμοί.
- Πονοκέφαλος και ζάλη.
Κατά κανόνα, είναι αρκετά σπάνιο να εντοπιστεί ένα παράσιτο σε πρώιμο στάδιο μόλυνσης. Ωστόσο, η θεραπεία πρέπει να είναι ολοκληρωμένη. Περιλαμβάνει ανθελμινθικά στενού φάσματος που δρουν αποκλειστικά κατά των μαστιγίων, παυσίπονων και αντισπασμωδικών.
Το Trichinella είναι ένα μικρό σκουλήκι μήκους όχι μεγαλύτερο από 5 χιλιοστά. Αναφέρεται σε βιοελμίνθους που κυκλοφορούν μεταξύ αρπακτικών και κατοικίδιων ζώων. Το παράσιτο μπορεί να εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα μαζί με το ζωικό κρέας.
Οι θηλυκές τριχίνες εισέρχονται στο ανθρώπινο λεπτό έντερο, όπου λαμβάνει χώρα η αναπαραγωγική διαδικασία και δημιουργούνται νέες προνύμφες. Αυτές οι προνύμφες εισέρχονται στο κυκλοφορικό σύστημα και μπορούν να εξαπλωθούν σε όλο το ανθρώπινο σώμα μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Η «αγαπημένη θέση» της Trichinella είναι οι σκελετικοί μύες, όπου μπορεί να ζήσει έως και 5 χρόνια Τα πρώτα συμπτώματα παρατηρούνται στον ασθενή την 8η - 10η ημέρα μόλυνσης.
- Επώδυνες αισθήσεις στην περιοχή της κοιλιάς.
- Τακτική ναυτία.
- Έμετος, διαταραχή του πεπτικού συστήματος.
- Απώλεια όρεξης.
Μετά τη μετανάστευση των προνυμφών στο σώμα, τα συμπτώματα που περιγράφονται παραπάνω εντείνονται, εμφανίζεται επίσης πόνος στις αρθρώσεις και στους μυς και μια αλλεργική αντίδραση (κνίδωση, κνησμός, εξάνθημα). Εάν η θεραπεία δεν ξεκινήσει έγκαιρα, η ασθένεια οδηγεί σε επιπλοκές στο καρδιαγγειακό σύστημα, στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στο αναπνευστικό σύστημα.
Η θεραπεία περιλαμβάνει ανθελμινθικά, καθώς και συμπτωματική θεραπεία για την καταπολέμηση των αλλεργικών εκδηλώσεων. Σε υψηλές θερμοκρασίες συνιστώνται αντιπυρετικά φάρμακα. Η θεραπεία συνήθως πραγματοποιείται σε νοσοκομειακό περιβάλλον.
Μοσχαρίσια και χοιρινή ταινία
Η ταινία του ταύρου μπορεί να φτάσει σε μέγεθος τα τριάντα μέτρα, έχει μικρό κεφάλι και υπάρχουν χιλιάδες τμήματα στο σώμα. Υπάρχουν 6 γάντζοι στο κεφάλι του παρασίτου. Οι προνύμφες ελμινθών αναπτύσσονται στα βοοειδή. Μπορεί να εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα μέσω κακώς επεξεργασμένου θερμικά ωμού κρέατος.
Καθ' όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής του παραμένει στο λεπτό έντερο όπου σχηματίζει νέα τμήματα. Στη συνέχεια διαμορφώνονται και από αυτά λαμβάνονται αυγά. Κάθε τμήμα περιέχει έως και 100. 000 αυγά.
Το παράσιτο τρέφεται σε ολόκληρη την επιφάνεια του σώματος και μπορεί να ζήσει στο ανθρώπινο σώμα έως και 10 χρόνια. Τα πιο κοινά συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν:
- Συστηματικός πόνος στην κοιλιά.
- ναυτία.
- Απώλεια όρεξης, έμετος.
- Απώλεια σωματικού βάρους.
- Αυξημένος σχηματισμός αερίου.
- Προτροπή για αφόδευση έως και 5 φορές την ημέρα.
Η θεραπεία περιλαμβάνει μια δίαιτα που προάγει την υγεία που δημιουργεί ένα δυσμενές περιβάλλον για τη ζωή του παρασιτικού μικροοργανισμού, καθώς και ανθελμινθικά φάρμακα. Τα δισκία λαμβάνονται σύμφωνα με το πρόγραμμα που συνιστά ο γιατρός. Μετά τη λήψη του φαρμάκου, το παράσιτο πεθαίνει και βγαίνει φυσικά στα κόπρανα.
Η ταινία χοιρινού κρέατος είναι παρόμοια σε εμφάνιση με την ταινία του βοείου κρέατος, αλλά διαφέρει ως προς το μήκος - δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από 5 μέτρα. Η μόλυνση μπορεί να συμβεί τόσο με την κατανάλωση ωμού κρέατος όσο και από άρρωστο άτομο. Ο κύκλος ζωής μιας ταινίας είναι 20-30 χρόνια. Το παράσιτο μπορεί να προκαλέσει δύο ασθένειες:
- Κυστικέρκωση, όταν οι προνύμφες εισβάλλουν στο σώμα.
- Ταενίαση - ένας ενήλικας "ζει" στο σώμα.
Η κυστικέρκωση εμφανίζεται σε φόντο έντονων πονοκεφάλων, παρατηρούνται επιληπτικές κρίσεις, διάφορα δερματικά εξανθήματα και παθολογικές αλλαγές στον βολβό του ματιού. Συμπτώματα που προκαλούνται από ένα ενήλικο παράσιτο:
- Αλλεργικές αντιδράσεις, δύσπνοια.
- Πόνος στην κοιλιά, αναστατωμένα κόπρανα.
- Απώλεια όρεξης, διαταραχή της γαστρεντερικής οδού.
- Διαταραχές ύπνου, νευρικότητα, ευερεθιστότητα.
Η θεραπεία των προνυμφών είναι μια μακρά διαδικασία. Οι μεμονωμένες προνύμφες αφαιρούνται με χειρουργική επέμβαση, μετά την οποία συνταγογραφούνται ανθελμινθικά φάρμακα.
Για την απομάκρυνση ενός ενήλικα από το ανθρώπινο σώμα, συνταγογραφείται ένα αντιπαρασιτικό φάρμακο στενού φάσματος, το οποίο έχει επιζήμια επίδραση σε έναν συγκεκριμένο τύπο παρασίτου. Αφού η ταινία φύγει από το σώμα, εξετάζεται για να αποκλειστεί ότι τα μέρη του σώματός της βρίσκονται στα έντερα.
Όπως δείχνει η ιατρική πρακτική, η θεραπεία των παρασιτικών ασθενειών είναι πολύ πιο εύκολη από τη διάγνωσή τους στα αρχικά στάδια. Σε αυτό το πλαίσιο, συνιστάται να δώσετε προσοχή στις μικρότερες παθολογικές αλλαγές στο σώμα σας και να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό για επαρκή θεραπεία. Το βίντεο σε αυτό το άρθρο θα σας πει για τους τύπους παρασίτων που ζουν στους ανθρώπους.